Five W PG - E-glasilo gradjana Podgorice

Brze činjenice

Glas GradjanaPG

O nama

Anketa

Pretraži

Marketing

0
Crnogorsko društvo nezavisnih književnika o prijedlogu tzv. Temeljnog ugovora Vlade Crne Gore sa Crkvom Srbije
Više imperijalne arogancije - nego ijedan ferman!
- U proteklim vjekovima borbe za slobodu i nezavisnost, Crna Gora nikad nije bila suočena s tako ponižavajućim dokumentom. Jer tzv. Temeljni ugovor, nije „temeljan“ ni ustavan – pravomoćni međunarodni sporazumi ne mogu se sklapati između suverene države i institicije čije je sjedište u drugoj državi(sic!) – napisan je u beogradskoj patrijaršiji, i proslijeđen Dritanu Abazoviću, trenutnom predsjedniku Vlade. Drugo, prijedlog ovog teksta sročen je s više imperijalne arogancije nego što je to bio ijedan ferman, ukaz, ultimatum koji su okupatori dosad javno deklarisali od vremena arhonta Petra - saopštilo je Crnogorsko društvo nezavisnih književnika koje prijedlog tzv. Temeljnog ugovora Vlade Crne Gore sa Crkvom Srbije smatra imperijalnim aktom, bez presedana u milenijumskoj istoriji Crne Gore. Ova arogancija izvire iz imperijalističkog narativa da su crnogorsku naciju oktroisali komunisti, kao antisrpsku tvorevinu, i da Crnogorci nemaju sopstvenu istoriju, autohtonu duhovnu i kulturnu tradiciju. Imperijalisti narodima i nacijama ne oduzimaju istorijsku i kulturnu baštinu ekskluzivno zbog kulturno-ideoloških opsjena, pasatizma, zagledanosti u svoj imaginarni zlatni vijek, rasističkih tlapnji, nego prvenstveno zbog empirijski potvrđenih fakata da nacije kojima je oduzeto sjećanje i prava da slobodno razvijaju svoju kulturno-nacionalnu posebnost, nemaju ni prava na budućnost. Zato je tzv. Temeljni ugovor zamišljen da bude posljednji ekser zakovan u mrtvački kovčeg crnogorske nacije, kako bi Crnogorcima dodijelili sudbinu evropskih Hazara. U ovom kontekstu treba još istaknuti da u savremenom svijetu ne postoji nijedan zvanični međunarodni dokument koji se temelji na tako očiglednim falsifikatima, kao što je prijedlog tzv. Temeljnog ugovora, koji ignoriše istorijske izvore prvog reda, o postojanju samostalne i autokefalne pravoslavne crkve u Crnoj Gori: Ustav Knjaževine Crne Gore, Sintagma Carigradske patrijaršije, akt kralja Asleksandra o ukidanju CPC, te hiljade zvaničnih dokumenata korespondencije CPC s ostalim crkvama u pravoslavnoj Vaseljeni. Epska laž i fantazija o devetovjekovnom duhovnom i kulturnom kontinuitetu Srpske crkve u Crnoj Gori, koja oficijelno prisvaja ukupnu pravoslavnu baštinu naše zemlje, pa i dva najveća crnogorska kulturna i duhovna autoriteta, Petra Prvog Petrovića Njegoša i Petra Drugog Petrovića Njegoša, samo je još jedan segment u decenijskim aktivnostima Beograda i njihovih marioneta u Crnoj Gori da iskorjene crnogorsku kulturu i naciju. Zbog izmanipulisane i površno upućene domaće, i inostrane javnosti, važno je naglasiti da duh i slovo tzv. Temeljnog ugovora razotkrivaju ideološku i političku pozadinu nedavne Moleban revolucije iliti litija: da „litije“ nijesu organizovane zbog ugroženih prava vjernika Crkve Srbije, koja je i u vrijeme bivše vlasti bila država u državi, nego da bi se promijenio sekularni karakter društva i konačno asimilirala crnogorska nacija. U tom kontekstu su nakon promjene vlasti 30. avgusta 2020. na čelu nacionalnih i lokalnih kulturnih i prosvjetnih ustanova, medijskog javnog servisa i brojnih vladinih agencija, postavljeni skandalozno nekompetentni kadrovi, klerikalci, isključivo prema kriterijumima ideološko-nacionalne podobnosti „rusko-srpskom svetu“, i otvorenom neprijateljstvu prema crnogorskoj kulturi i naciji. Naglašavamo da je posebno devastiran sektor kulture, u kojemu se sistematski stigmatizuju i marginalizuju kompetentni, međunarodno priznati stvaraoci i organizacije, koji su u potonjih par decenija bili nosioci razvoja i afirmacije crnogorske kulture. Ergo, jasno je površnim uvidom u sadašnju produkciju, njene kreativne domete i međunarodnu razmjenu, nakon dolaska na vlast „apostolske“ i aktuelne dritanovske Vlade da je naša savremena kultura tabula rasa, u kojoj se promovišu nacionalizam, provincijalizam, kič i šund. U cilju potpunog zatiranja i trivijalizacije crnogorske kulturne scene, do nivoa potpune beznačajnosti, budžet za kulturu smanjenjen je s 2,5 posto na 0,8,posto, što nije bio slučaj ni u uslovima ograničenog odbrambenog rata. S druge strane, troše se milionska sredstva građana Republike Srbije – ali iz sivih fondova srpske države za specijalne namjene – za Srpsku kuću, Maticu Srpsku, Crkvu Srbije, brojne portale, televizije i drušrvene mreže, koje pod kontrolom Beograda sistematski rade na uništenju crnogorskog identiteta. U kompleksnoj operaciji zatiranja crnogorske nacije, konačno i države Crne Gore – koju smatraju slučajnom i neodrživom – velikosrpski ideolozi pronašli su i nove saveznike: političke predstavnike albanske nacije nad kojom su decenijama sprovodili brutalni etnički, tačnije rasistički inženjering. Sadašnje savezništvo političkih predstavnika Albanaca u Crnoj Gori sa velikosrbima, upravo protiv onih koji su dali utočište više od sto hiljada kosovskih Albanaca 1999. godine, još jednom potvrđuje da su etnonacionalisti, šovinisti i kriptofašisti – kad su u stvarnom ili prividnom ili sukobu – svjetonazorski i moralno najbliži jedni drugima. O tome da su velikosrpski i velikoalbanski nacionalisti etnički i teritorijalno podijelili Crnu Goru na interesne sfere svjedoči i akciono jedinstvo njihovih prvaka u otimanju crnogorskih kulturno-istorjskih spomenika. Jer, nezabilježena je bestidnost i cinizam da o sudbini crnogorske duhovne baštine, ne samo crkava i manastira nego i seoskih grobalja, u mjestima gdje prije 1918. nikad nije kročio državljanin Srbije, zajedno s Aleksandrom Vučićem, Porfirijem, Jokovićem i comp. odlučuju Dritan Abazović i Fatmir Đeka. Ovi politički predstavnici Albanaca u Crnoj Gori, danas podstiču – ili se prave nevješti – progon nacionalnih Crnogoraca, koji je umnogome sličan diskriminaciji Albanaca devedesetih godina. CDNK upozorava domaću i inostranu javnost da se u Crnoj Gori, planski, u dugovremenom trajanju, represivnim, propagandnim i ekonomskim sredstvima, vrši diskriminacija i zatiranje jedne evropske kulturne i nacionalne zajednice, koja je stvorila određene vrijednosti od univerzalnog tnačenja, po istom modelu kojim ruski imperijalizam satire ukrajinsku nacionalnu posebnost. Dakle, između ostalog, ovdje je par exellence riječ o ljudskim pravima, jer govornici crnogorskog jezika, vjernici i poštovaoci CPC, dovedeni su pred ultimativni izbor: da pred silom, prijetnjama, ucjenama velikosrpskog nacionalizma, pristanu na nestanak crnogorske nacije ili da se, uz pomoć prodemokratskih struktura u regionu i svijetu, svim sredstvima bore za svoja individualna i kolektivna prava, goli nacionalni opstanak i građanski karakter države Crne Gore. Stoga, posebno se obraćamo predstavnicima Evropske Unije, da političkim uticajem pokušaju spriječiti destruktivne, imperijalističke aktivnosti Beograda, koji mogu izazvati građanske nemire s nesagledljivim posljedicama. Jer Belvederske demonstracije 4. i 5. septembra 2021. pokazale su da Crnogorci neće biti prvi evropski narod koji će se dobrovoljno, kako je to govorio Njegoš, odreći „svoje voljnosti i slobode“.Tzv. Temeljni ugovor, ponavljamo, Crnogorcima ukida, ne samo pravo na dragocjenu duhovnu i kulturnu baštinu, koju su besprimjernim žrtvama vjekovima stvarali i branili njihovi preci, nego i mogućnost da budu slobodna i ravnopravna evropska nacija, koja će zajedno s drugim entitetima, u građanskoj Crnoj Gori, živjeti u „miru i tišini“. Predsjednik CDNK Milorad Popović
Posjeta : 402