Five W PG - E-glasilo gradjana Podgorice

Brze činjenice

Glas GradjanaPG

O nama

Anketa

Pretraži

Marketing

2
„Čovek i njegov identitet“ – Vladeta Jovetić
Suptilna analiza identiteta!
„Čovek i njegov identitet“, autora – Vladete Jovetića, otkriva nam na jedan suptilan način kriterijume koji mogu približno tačno da odgovore na pitanja: šta zapravo čovjeka čini zrelom i cjelovitom ličnošću? Autor prezentuje identitet kroz praktična objašnjena savremene psihoanalize, psihologije, psihoterapije i to iskustvima kako individualnim tako i kolektivnim. „Izgleda u prvi mah neobično da klasična psihoanaliza nije poznavala problem identiteta. Tek je posle 1930, godine, Frojdov učenik Oto Fenihel ukazao da se pojavljuje sve veći broj pacijenata sa neodređenim simptomom, kod kojih je očigledno da je u bolesni psihički proces uvučeno samo njihovo Ja.“ Jedan od značajnijih američkih psihoterapeuta Erih Erikson, piše „da je naše današnje bavljenje problemom identiteta nastupilo onda kada je ovaj identitet postao problematičan“. Identitet se vezuje za detinjstvo i način odrastanja. I to koliko je dijete bilo voljeno, njegovano i maženo od roditelja i najbližih. Platon je jednom zapisao:“Ljubav umiruje ljude i stišava bure na moru; ljubav uspavljuje vetrove.“ Dakle, sam početak razvoja djeteta obeležen je oštrim dualitetom zbivanja, koji se sastoji, s jedne strane, u znaku gotovo apsolutne zavisnosti od majke, kasnije i od drugih, a s druge strane, njegovom isto tako ranom potrebom za traženjem sopstvenog identiteta, odnosno razvojem svoga individualnog Ja. Ovaj sukob koji se izgleda nikako ne može izbjeći, stvara agesiju, i to agresiju „slobodno lebdeću“. Rješenje ovog problema otvara nekoliko puteva. Jedan od njih je da je dijete prošlo što je moguće manje trauma i frustracija u odrastanju i traganju svoga individualnog Ja i da u sebi razvije što je moguće veći stepen tolerancije kako bi količina „slobodne lebdeće“ agresije postala zanemarljiva. Psihijatar, psihoterapeut, psiholog može da otkrije jednu idejnu vodilju, jednu prilično povezanu nit kod različitih poremećaja, koja svoje korjene pretežno nosi iz djetinstva. Ali, bilo bi jako neozbiljno vezivati jedan uzrok za sve poremećaje. Jer, ne može se istim uzrokom davati objašnjenje i za tjelesne,. fizičke bolest, s jedne strane, i za duševne, psihičke bolesti, s druge strane. Takav pokušaj bio bi krajnje neodgovoran.. Ako se za tuberkulozu, zaista može reći da joj je uzročnik Kohov bacil, tako nešto slično ne bi se moglo tvrditi za toliki broj različitih duševnih poremećaja. Sam autor pokušao je da nam objsni i približi propratne manifestacije koje prate svaku individuu kroz život i dovode do različitih poremećaja: predrasude, kompleksi, traume, nezadovoljstvo, konflikti, sukob, netolerancija, ja govor.... i, dao jedno brilijantno objašnjenje, da ne treba rješavati posledice već uzrok svih problema koji se javljaju tokom života. Takođe, spoznaje da ne postoji problem koji se ne može riješiti. Društvo treba da traži rješenja da bi se smanjio broj samoubistava i da pruža pomoć osobama koje su depresivne i kod kojih je više izražen osećaj za samopovređivanjem i fizičkim uništenjem. Ono što treba posebno naglasiti jeste, da čovjek ne može živeti sam i biti usamljen, jer to nije prirodno. Ako tako razmišlja, to je pogubno za jedinku, uzrokuje i težnju za nestajanjem. Kroz poglavlja :“Šta na psihološkom jeziku znači baksuzan čovek“, “Sindrom zapletenih rogova“, otkrivamo zašto je ljudima teško da vole, i koji su najčešći tipovi odnosa među partnerima. Takođe, razriješićemo dileme: o Don Žuanu, i strahu od žena kao psihopatološkom i mitskom znaku, šta je sa seksualnom revolucijom danas, kao i o čovjekovoj potrebi za sigurnošću i ljubavi.... Ono što autor akcentira jesu tjelesne bolesti i psiha, tačnije, psihosomatska medicina:“Rak i psiha“, “Tuberkuloza i psiha“, “Infrakt i psiha“, “Koža i psiha“.... A sve to lijepo potkrepljuje primjerima. Ono što je važno za autora jeste da bajke, osim što ih čitaju deci, treba i odrasli da često čitaju. Vilhem Grim naslućivao je istinu kada je pisao: „Postoje stanja koja su toliko jednostavna i prirodna da se uvek iznova vraćaju, kao što postoje i misli koje se same od sebe nameću“. Svako osjeća potrebu za svijetom čarolija, jer u njega može da smjesti sopstvene konflikte u kojima vrvi čitav svijet želja, strahova i potreba za zaštitom. Strah biva doživljen na realno-irealnom tlu i i na taj način bolje priprema doživljavanje nekog realnog straha u životu. „Osećanje da su prošlost i sadašnjost identični obuhvata sobom nesvesno ubeđenje da će se ovaj identitet protegnuti i na budućnost. Da bi se Ja čovekovo zaštitilo od uništenja i smrti, i na ličnom i na socijalnom planu, ono imperativno zahteva da ´sve ostane po starom´. Tragični nesporazum izbija u trenutku kada se ispostavi da je to ´staro´ za jedne bilo dobro i po njih probitačno, dok je za druge bilo krajnje rđavo i štetno. I tako jedni grčevito brane vremenski kontinuitet doživljenog, zaboravljajući da je čovek i Prometej (doduše i pali Lucifer), dok drugi zahtevaju rušenje svakog kontinuiteta, zaboravljajući da čovek nije tabula rasa i ´apsolutno biće osuđeno na slobodu´.“
E.Dautović Posjeta : 3260